5 - Codzienność

Heej..
Co u mnie? Tak jak codziennie. Samotnie i dołująco. Wszystko jest niby dobrze,gdy jestem z przyjaciółmi,chociaż nie zawsze,bo często mam doła,ale tego nie pokazuje,i po czasie zapominam.. Nie wiem czemu. Czuje sie taka sama. Nie chodzi o przyjaciół,ale o chłopaka.. Nie wiem,dziwna jestem.. Sama nie umiem tego wytłumaczyć. Ale przez to jak widzę tych zakochanych i wgl to taka zazdrość mnie bierze,i tak smutno mi się robi.. Ah szkoda gadać. Dzisiaj byłam w sąsiedniej wsi,jakoś 5 km od mojej na ruinach.. huehue

Z ŁĄKI NA LINIE PRZEZ LAS DO RUINY 

Robiłyśmy zdjęcia, wygłupiałyśmy się i w ogóle.  Byłyśmy na takiej linie,w sumie większość czasu.

No i z tego właśnie spadłam, i mnie dupa strasznie boli,że chodzić nie mogę. A dziwne,ponieważ zleciałam na plecy,i oddechu przez jakiś czas nie mogłam wziąć I też w tym miejscu. Siedziałam sobie na górce i patrzałam jak Klaudia zjeżdża.. Obracam się za siebie,patrze, a tu PIES. Średniej wielkości,biały, stary chyba bo miał szortstką sierść. Klaudia go pogłaskała,potem ja. Dałam mu chipsyy,wodę. Porzucałam mu kija. Tak śmiesznie na niego skakał,jak ninja czy coś. Następnie bujnęłam sie na tej linie,i gdy wracałam ten pies zaczął za mną chodzić, nogawki mi gryść, kostki.. Krzyknęłam na niego i przestał. Później Klaudia zaczęła się z nim bawić,a on sie na nią rzucił,zaczął warczeć, gryźć.A ona chowała się za Izą. Rzuciłyśmy mu patyka i poszłyśmy stamtąd. Na przystanku wisiał plakat z zaszczepieniami na wściekliznę i na nim było zdjęcie psa identycznego jakiego spotkałyśmy w lesie. Masakraa. Później czytałyśmy na internecie,jak zachowują się psy,które są na to chore,i było dosyć podobne do tego naszego..